θεοΐδρυτος

θεοΐδρυτος, -ον (Α)

ο ιδρυμένος από τον θεό, ο εγκατεστημένος από τον θεό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -ίδρυτος (< ιδρύω), πρβλ. αν-ίδρυτος, κακο-ίδρυτος).